Gedichten

Wat was ’t ‘r mooi, wat was ‘t ‘r riek:
Gain loug, gain stad aan heur geliek.
Men troonde in ’t oardse parradies
En was mit zien groothaaid meroakel wies.

'Verdronken stad'  van Tjaard W.R. de Haan.
Ingesproken door Merel Weijer.

Uit: Tjaard W.R. de Haan, Smeulend vuur. Groninger volksverhalen,
Kruseman's uitgeversmaatschappij b.v., Den Haag 1974

(Muziek bij alle onderstaande gedichten Tristan Visser en David Marcel de Jong.)

Mar tsjuster is ‘t - grûnleaze nacht om har ta:
Hoe siikje, hoe fine s’ elkoarren?
‘Wêr biste?’ ropt hy, en ‘wêr biste?’, ropt hja,
‘Hâld moed, o myn leafste, kom harren!’
Dat stipet him wol; mar it waar boazet oan,
En hol bromt de see: ‘foar de wille... ferstoarn.

Minja, een sprookje in dichtvorm van Pieter Jelles Troelstra.

Zeemeermin Minja is verliefd op een man van het land. De liefde is wederzijds, maar toch onmogelijk.

In het fragment hieronder springt Minja's geliefde in zee.  Wanhopig probeert hij haar te vinden in de woeste golven.

Oet grauwe grom van bollerende boaren,
dei vrij nog vreten aan ons vette laand,
klauwt hai omhoog mit roet op rug en hoaren,
haalf visch, haalf duvel, dreitaandsvörk ien haand.

'Waddenduvel'  van Jan Boer.
Ingesproken door Merel Weijer.

Uit: Jan Boer, Vonken van ’t Verleden. Bosch en Keuning N.V., Baarn 1938.